خیر مقدم جناب راک!

۱-امروزه اجرای یک کنسرت پاپ چه از لحاظ فنی و هنری و چه از نظر طی مراحل قانونی بسیار دشوار است چه برسد به اینکه کنسرت موسیقی " راک " اجرا شود، از این بابت باید به دوستان دست مریزاد گفت....

2-در مورد نحوه تبلیغات چون از اهل فن در این زمینه نیستم به عنوان یک شخص عامی باید بگویم که اصلا تبلیغات قابل ملاحظه و چشم گیری نشده بود و خیلی از "کنسرت برو ها" از وجود چنین کنسرتی بی اطلاع بودند.عدم وجود بنریا بیل بورد و تراکت تبلیغاتی از ایرادات وارده به آن بود،که احتمالا نداشتن پشتیبان و حامی مالی (اسپانسر) منجر به این مساله شده است. البته نبود پیش زمینه ای برای ذهنیت عموم در مورد این دو هنرمند وعدم شناخت کارهای آنها مزید بر علت می باشد. بهتر بگویم  به جزکار"لو رودخونه مینو"از محسن و چند کار از حسن اقبالی که اخیرا پخش شده است اکثرعوام شناخت کافی  از کارهایشان را نداشتند.بهتر بود چند ماه پس از پخش کارها ی محسن و حسن کنسرت برگزار می شد.

3-محسن آزادبخش  ترانه های زیبا و به روز رضا غریب زاده را صرف نظر از یک سری ضعف های فنی جزئی و ریز ،بسیار مناسب انتخاب کرده است که این باعث نمایان شدن بعد دیگری از هنرهای بازیگر خوب تئاتر استانمان است، همچنین ترانه های حسن نیز مناسب فضای کاری اش بود اما به نظر این حقیر به جز یکی دو مورد  در مابقی ترانه ها ایشان می توانستند با وسواس بیشتر آنها را  انتخاب نمایند.

4-آهنگسازی محسن بیشتر تلفیقی از آهنگهای هارد راک و پست گرانچ (مانند نیکل بک و نیروانا و سون داست و....)با ریتم زیبای بندر(عباس)ی است که خود ابداعی زیبا و تامل بر انگیز است.و کمپوزیسیون وتنظیم ساده راک و ریتم لنگ بندرعباسی و ملودی های تلفیقی بر زیبایی آن می افزود.

ملودی های حسن اقبالی بدون هیچ جای تردیدی کاملا شبیه کارهای آقای کاوه یغمایی است که هم از نظر تنظیم و هم از نظر آهنگسازی حرفی (لا اقل جدید)برای گفتن نداشت.

5-از لحاظ اجرای موسیقی گروه کاملا مسلط و مشرف به کار بودند  حسین گردین مانند همیشه استادانه کارها را می نواخت و غلامعلی اسماعیلی که پیش از این درامر کارهای پاپ بود نشان داد که در زمینه راک نیز موفق است .حسین رستمی که تا به حال با این چهره و استایل ظاهر نشده بود علاوه بر نوازندگی زیبا ی پنجه اش با میمیک چهره خود نیز مخاطب را به وجد می آورد . مهدی حسن رضایی نشان داد که مانند همه بندری ها ریتم در روحش رخنه کرده و حسن و محسن نیز که اجرا های ملودیشان با تنظیم های کاست مو نمیزد به همه   نشان دادند که نوازندگان ما از پایتختی ها یک سر و گردن حتی بالاترند،این جای تقدیر و تشکر دارد.

6- بهمن عابدینی نیز ثابت کرد که همیشه پیشرفت را مد نظر گرفته و هدفهای بزرگتری را دنبال می کند. در کل صدابرداری جز چند ایراد کوچک مناسب کار بود (تنظیم نبودن اکولایزر مستربه خصوص مید بودن صدای کرشها و سنجهای درامز و کمپرس نبودن صدای خواننده و هماهنگ نبودن با تنظیم قطعات از ایرادات شاخص کار بهمن بود).

7-نور و جلوه های ویژه نیز مناسب بود به جز فالو (نور دنبال کننده) .بهتر بود شخصی که لا اقل موسیقی را می شناخت و فرق صدای گیتار باس با گیتار الکتریک را می دانست برای این کار در نظر گرفته می شد.

8- این مجموعه کاری نشان داد که محسن آزاد بخش با روشی که بر گزیده است ،مطمئنا آینده ای روشن و مسیری هموار را در پیش رو دارد ،وی چه از حیث نوازندگی و چه از حیث خوانندگی تسلط خود را به رخ همه کشید ، همچنین حسن با کمی تامل می تواند مسیر خود را هموارتر بیابد.

9- مهمترین نکته و ایراد بزرگ وارد به این دو، نداشتن تسلط به ارتباط با مخاطب، خارج از اجرای موسیقی ،بود .عدم تسلط به کلمات در هنگام صحبت باجمعیت و سردی و بی روحی در بین کارها (عکس خود کارها که خیلی پر حرارت وپرانرژی بودند ) شور وشوق تماشاگران راک را تضعیف می نمود.

برای هردوی آنها آرزوی موفقیت روز افزون  را از خداوند منان خواستارم.

عکسها: سامی حزنی